theo-therecia-west-amerika.reismee.nl

Fotoseries

Hieronder vind je een overzicht van alle fotoseries.

Dag 24, Leaving on a jetplane

Onze laatste avond hebben we op de nog steeds zeer warme "Strip" doorgebracht. Ditmaal heb ik me maar eens op vier wieltjes in de rolstoel over de Las Vegas Boulevard heen laten duwen door het vrouwtje. Onze eerste stop was bij het "Outback Steakhouse" om samen een heerlijke 16 oz steak te verorberen. Want zeg nou zelf, je moet toch een keer zo'n reuze gegrilde biefstuk gegeten hebben voor je de USA weer verlaat. Hij was heerlijk en zo konden we er weer even tegen. We zijn door de meeste Hotels/Casino's gegaan en hebben de vijverfonteinen show en paar keer gezien, prachtig! Uiteindelijk kwamen we (eeeh ik van het kijken en Treesje van het mij duwen) om half een 's nachts weer bij ons hotel aan. Na een niet al te lange nacht brak toen helaas onze laatste dag aan. We moesten terugkeren naar ons kleine knusse kikkerlandje. De koffers waren al ge-ordend door het vrouwtje zodat het gewicht naar verhouding verdeeld was. Nou, dan maar uitchecken uit het grote Tropicana hotel waarbij het tien minuten lopen was naar de receptie. De rolstoel deed ondertussen dienst als bagage karretje hihihi. Hierna ons laatste ritje met onze van origine witte rental naar het inleverpunt. Hier konden we er maar moeilijk afstand van doen. Hierna met de shuttle bus (en de vele bagage) naar McCarran Airport. Ingechecked en de aangevraagde rolstoel service bracht ons vlot (na ca. 0,5 km rollen, stukje met de monorail en nog eens een km rollen en Treesje in looppas ernaast hihihi) bij de gate en voor we het wisten zaten we in het vliegtuig op de ons toegewezen ruime Economy plus leren stoelen richting Salt Lake City. Als laatste bonus hierbij vlogen we tijdens het opstijgen over ons grote hotel en de Strip. Hierna landden we binnen het uur al in Salt Lake en ook hier was de rolstoel service weer razendsnel, en zaten we zo in de KLM Dreamliner richting Amsterdam. Hier werden we net als in Hello Goodbye op tv, opgewacht door onze Marléne, kleindochter Tessa en ouders Karreman met een leuk en groot door Eline gemaakt spandoek. Wat een ontvangst, geweldig! Hierna op weg naar huis (dachten we). We troffen het, na drie uur in de file gestaan te hebben kwamen we enigzins bezweet en verkreukeld aan op de Vinkenpolderweg, waar ons alweer een verrassing wachtte. Eline en Ruben en Pa van Nugteren met Nel waren er ook om ons te verwelkomen. Hierna hebben we het afgesloten met gezellig met elkaar Chinees te eten (mmmmm, daar hadden we best wel trek in na zo'n reis). Tenslotte kijken we terug op een groots avontuur en geweldige vakantie en maakten we de balans op van 5200 gereden Kilometers en 5140 foto's en 24 blogverhalen en 500 geplaatste foto's hierop. Allen die dit lezen, hierbij nogmaals bedankt voor het meelezen, meekijken en meegenieten op deze blog. We vonden het fijn en leuk om u hierin mee te mogen laten delen. In het geval dat u een beetje jaloers was geworden, kan ik u alleen maar aanraden om dit avontuur ook een keer zelf te gaan beleven en/of een keer gezellig bij ons langs te komen voor de overige verhalen, foto's en filmpjes. Wij wensen u allen een goede zomervakantie toe en wellicht tot ziens. Warme groeten, Theo & Therecia Karreman => Met dank aan Arie & Nies Karreman en De Jong Intra - maatwerk verre reizen, die deze reis voor ons mogelijk hebben gemaakt

Dag 23, Viva Las Vegas

Vanochtend eerst een karig ontbijtje op de kamer (glas sinaasappelsap en chocolade koekje plus wat snoepjes waarvan we dachten dat het fruitrepen waren hihihi). Hierna met onze Rental vertrokken richting de Stratosphere toren aan het eind van de Strip. Hier zijn we 300 meter omhoog gegaan met de lift (snelheid drie verdiepingen per seconde) gegaan om de stad van bovenaf te bekijken. Dit was prachtig om te zien. Lekker ook even een flinke bak cappuchino hier gedronken. Daarna zijn we naar het aquarium bedrijf gegaan van het Discovery programma "Tanked" wat hier in de buurt zit. Dit was een erg leuk bezoek. We hadden zelfs het geluk om Bradd te ontmoeten en met hem op de foto te gaan. Hierna zijn we terug gegaan naar ons hotel om even bij te komen van de warmte. Ik weer even snel aan het blog vergezeld van een koude Coke uit de automaat en Treesje geniet even van het enorme zwembad complex hier beneden. Eind van de middag gaan we "De Strip" ofwel de Las Vegas Boulevard weer op om ons te mengen in de mensenmassa, ons te vergapen aan alle dingen om ons heen, er wat te eten en nog aquarium te bekijken van Tanked die hier op diverse plaatsen aan de Strip aanwezig moeten zijn. Verder proberen we nog een aantal shows van de hotels hier aan de boulervard mee te pakken. De rolstoel mag dus straks zijn diensten weer gaan bewijzen omdat alles zo idioot ver lopen is hier. Vandaar dus ditmaal ook een ietwat vroege blog met alvast wat leuke foto's. Morgen wellicht nog een korte blog vanaf Las Vegas Airporten anders weer vanaf het thuisfront. Nu gaan we nog even genieten en zeggen we tot Blogs en/of tot ziens in The Netherlands.

Dag 22, We made it to Vegas

Zoals gepland waren we na een prima ontbijt in ons Best Western Motel al redelijk op tijd op weg vanuit een warm Kingman (en dan bedoel ik al 32 graden om half tien 's ochtends). We hadden al meegekregen dat het komende dagen erg warm zou gaan worden. Helaas klopte dat maar al te zeer zoals ik verderop zal vertellen. Onze eerste stop zou de Grand Canyon Skywalk worden. We hadden op zich al een prachtige route er naartoe door het binnenland via een soort provinciale weg. Daar aangekomen moesten we op een enorm parkeerterrein parkeren en vlogen er daar continue helicopters over. Uiteraard waren we niet de enige. Half China bleek ook weer aanwezig te zijn (wellicht op doortocht vanuit de molens van Kinderdijk hihihi). Toen we in de rij voor een kaartje stonden, bleek dat je op de Skywalk geen spullen en dus ook geen fotocamera mee mocht nemen. Ofwel geen foto's en even 156 dollar aftikken voor twee kaartjes en dan ook nog met een veewagen eeehh shuttelbus erheen vervoerd moest worden. Hierdoor hadden we meteen ons buik er van vol, zo duur en enorm commercieel. Wat een circus zeg! Na deze des-illusie besloten we maar door te gaan richting de Hooverdam. Eerst moesten we nog op zoek naar een tankstation want we hadden niet goed genoeg opgelet dat de tank al aardig leeg begon te raken en op het hele stuk naar en van de Skywalk er nergens een benzinestation (met de juiste benzine) te vinden was. Gelukkig wisten we er net op tijd een te vinden pfff. Hierna kwamen we vlot via de brug over de kloof bij de Hooverdam aan en hadden we een gratis plekje in de parkeergarage (dankzij de kaart met het rolstoel symbool, alweer voordeel) en hadden we ook vlot kaartjes voor de rondleiding te pakken. Hier wel normale prijzen gelukkig. De tour begon ook meteen, dus dat liep prima. Even lekker binnen in de airco want buiten was de temperatuur opgelopen tot 46 graden. De rondtour was reuze interessant en we begonnen met een afdaling van 160 meter met een 60 persoons lift in het binnnste van de dam. Onze chinese gids Emo leidde ons rond. We bezochten ook de reusachtige zaal met turbines.  Indrukwekkend allemaal hoor. Hierna nog veel foto's gemaakt en buiten een poosje over de dam gelopen. Maar met 46 graden valt dat niet mee. Zelfs de Americanen zelf hadden het warm. We waren ook nog van plan om over de nieuwe brug te lopen, maar zagen dat niet meer zitten met die warmte, want dat werd ook nog een hele klim in de felle zon. Toen maar snel op weg naar Las Vegas gegaan. Daar kwamen we rond zes uur aan. Ons enorme Tropicana hotel hadden we snel gevonden gelukkig. Dit gold niet voor onze kamer hihihi. Daar moesten we ongeveer tien minuten voor lopen door het hotel vanaf de receptie. Na de koffers meegesjouwd te hebben besloten we maar er op uit te gaan, de Strip op voor eten en meteen ook rondkijken. Nou dat viel niet mee, ook hier was het nog ruim 46 graden. Uiteidelijk hebben we een flinke pizza punt gescoord en konden we er weer even tegen. We kwamen om kwart voor elf uiteindelijk versleten op onze hotelkamer aan, waar gelukkig de airco lekker waaide en we hier wat bijkwamen van het lopen en de warmte. Het is nog steeds rond de 38 graden buiten op dit moment. Morgenochtend staat een bezoek aan/op  de Stratosphere toren op ons programma en uiteraard de Strip en Fremont street. Morgen wellicht een korte en late blog omdat we tot laat in de avond op de strip willen blijven om alle shows bij de enorme Casino hotels willen bekijken.Het is dan tenslotte onze laatste echte dag van onze reis, snik, snik.  Oh ja, wat foto's probeer ik ook nog even te posten voor jullie. Tot zover vanuit een hot en bling bling Vegas.

Dag 21, via Route 66 naar Kingman

Vanochtend vroeg vertrokken uit Grand Canyon Village en op weg naar Kingman waar we één nacht verblijven. De weg er naartoe (HW 40) ligt naast de legendarische Route 66 en loopt uiteindelijk ook door Kingman heen. Niet vreemd dus dat we voor een deel van de Route 66 kozen. Toen we deze morgen vertrokken was het een aangename 26 graden. Hoe verder we reden hoe hoger de temperatuur weer werd. Op diverse punten van de route zijn we gestopt voor wat foto momenten. Prachtig zoals op diverse punten de tijd leek stilgestaan te hebben. Veel oude items zijn goed bewaard gebleven door het warme klimaat. Tussen de middag was het kwik opgelopen tot 36,5 graden. Lekker maar ook voel je hoe intens de zon op je huid brandt. Nadat we redelijk bijtijds bij ons hotel waren aangekomen konden we meteen inchecken en kregen we nog wat tips mee om te gaan bekijken. Zo gingen we naar de Tourist info, wat meteen ook museum en winkeltje was en gevestigd is in het Powerhouse (een voormalige oude elektriciteitscentrale). Hier het museum bekeken,wat helaas niet zoveel voorstelde. Toen nog een leuk gesprek gehad met de balie medewerker van het infopunt die ons diverse tips en plattegronden en kaarten aanreikte. Heel handig voor komende dagen. We merken dat als je zegt dat je uit Holland komt ze meteen heel behulpzaam zijn en veel willen vertellen. Hierna zijn we naar het motel teruggekeerd om het aanlokkelijkezwembad uit te proberen. We kunnen u vertellen dat dit zeer goed beviel met zulke temperaturen hihihi. Na dit geniet-momentje lekker opgefrist op eten uit. U raadt waarschjnlijk al waar we uiteindelijk weer beland zijn ... Mmm I love it. Daarna nog even wat rondgereden en gekeken en retour naar het Motel. In het donker rijden is hier namelijk geen pretje, want donker is ook echt donker op de slecht of niet verlichtte wegen. Morgen staat de rit naar Las Vegas op het programma met als tussenstops de "Grand Canyon Skywalk" (ligt bijna op onze route namelijk) en bij voldoende tijd ook nog de "Hoover Dam en brug". Een druk programma dus waarbij we weer een uurtje of vier in de auto mogen zitten. Vandaag gelukkig weer Wifi waardoor de blog normaal gemaakt kon worden. Nu nog de foto's van nu en afgelopen dagen proberen te plaatsen zodat u ook weer wat te kijken heeft. Dit was dan weer de blog voor vandaag.

Dag 20, Grand Canyon deel 2

Gisteravond gezellig met een ander Nederlands gepensioneerd echtpaar gegeten en gekletst. Die hadden we al twee keer eerder ontmoet op andere plaatsen. Hierna de blog van gisteren gelukkig via de mobiel weten te plaatsen met de trage verbinding in de lobby. Daarna toch goed geslapen ondanks de warmte. Onze tweede en laatste dag brak al snel hier in onze knusse Yavapai Lodge bij Grand Canyon Village aan. We kijken terug op een warme dag met al weer temperaturen tot 35 graden. Dat is best vermoeiend want er is bijna nergens schaduw bij de Scenic points en je voelt de zon op je huid branden. De auto is na vijf minuten in de zon al een oven geworden, dus airco helpt ook niet veel. Maar ondanks dat genieten we van het weer en alle indrukken van het ongrijpbare landschap. Vanochtend hadden we overigens een vrouwtjes Elk te gast hier voor de deur, echt leuk. Daarna op ons gemak naar het Visitor center gegaan. Daar hebben we een half uurtje prachtige film gezien over de Canyon. Hierna is het me weer gelukt om een vergunning te krijgen om met de auto (i.p.v. overvolle shuttlebussen) naar Hermits Rest te kunnen rijden. Toch een beetje voordeel uit m’n beperkingen weten te halen hihihi. Onderweg bij de nodige scenic points gestopt om rond te kijken, alles vast te leggen en te zweten. Inmiddels hebben we al meer dan 4000 foto’s gemaakt. Halverwege de middag waren we aardig gaar en keerden we terug naar onze oase. Hier hebben we in de schaduw koffie gedronken en kon Trees lekker lezen in haar boek. Straks nog op eten uit in het restaurant want de supermarkt biedt hier weinig. Daarna proberen we nog bij een Scenic Point wat foto’s maken bij ondergaande zon. Morgen komt de blog vanuit Kingman en kunnen we hopelijk wat foto’s van afgelopen dagen plaatsen zodat u ook visueel weer mee kunt genieten met ons.

Dag 19, Grand Canyon deel 1

Vandaag lieten we Kayenta achter ons (na een karig ontbijt in het te drukke ontbijtkamertje) en gingen we richting Grand Canyon village. We pakten ons uurtje weer terug en konden het zodoende rustig aan doen. Onderweg weer de nodige Scenic points afgewerkt. Opnieuw onbegrijpelijke en onwerkelijke vergezichten over het allereerste begin en de Grand Grand Canyon zelf. De reis viel best mee, afgezien van de hoge temperaturen (tot 36 graden) waarvan je toch wel wat futloos wordt. Ingecheckt in de Yavapal Lodge. Ditmaal hebben we een hotelkamer midden tussen de naaldbomen en jeneverbes struiken. Is weer eens wat anders. De squirrels tippelen ook om ons heen. Enige nadeel is dat we geen airco en geen WiFi hebben. De blog maken is dus even behelpen nu via m’n mobiel en bij het restaurant waar wel WiFi is, het even plaatsen. Helaas wordt foto’s plaatsen even lastig, uiteraard houdt u deze tegoed zodra we weer verkast zijn en over internet beschikken. Straks nog even naar de supermarkt en wat eten en plannen voor morgen bespreken. Daarna zal het wel plakkerig slapen worden hihihi.

Dag 18, Kayenta en Monument Valley

Vandaag vertrokken uit Page, na alweer een goed en stevig ontbijt. Dit hadden we, zo bleek later, hard genoeg nodig. Op naar Kayenta een klein plaatsje, 28 mijl bij Monument Valley vandaan. We gingen de tijdzone weer over en verloren een uurtje. Nog steeds vroeg genoeg om Monument Valley te gaan bekijken en de uitdaging van de 17 mile unpaved dirt road aan te gaan om zo alle viewpoints te zien. Nou daar gingen we weer. Treesje keek al weer blij, want die mocht weer een stukje Dakar rally rijden hihihihi (en arme Q7). Het ging top en zodoende kon ik weer naar hartelust fotograferen en filmen. Ook dit is prima gelukt met zo'n driehonderd foto's. Ditmaal konden we onze America the beautiful pas niet gebruiken omdat het hier een Navajo Tribal  park betreft. Dit is dus eigendom van de indianen die dit in 1959 hebben gesticht. Hun belangrijkste inkomstenbron is Hollywood die hier veel films en reclames en videoclips hebben opgenomen. We zaten dus echt in cowboy land en het leek wel of we in de hier opgenomen film "Once Upon a Time in the West" waren beland. Een onverklaarbaar landschap met hier en daar een enorme hoog rotsblok. Op diverse plaatsen zaten er echte indianen langs de weg om hun zelfgemaakte (en vaak prachtige) sieraden aan de vrouw te brengen. Ook deze indianen blijken inmiddels een goede commercieële instelling te hebben hihihi. Gelukkig zijn we opnieuw niet gesmolten en wennen we aan de extreme temperaturen hier. We zagen de 45 graden weer een keer verschijnen op het display. Gelukkig waait het altijd wel iets, dus is het net te doen. We kwamen na vier uurtjes verkreukeld, door elkaar geschud, stoffig en bezweet terug bij het hotel om in te checken en even een pauze te houden, want het was best weer vermoeiend. Hierna hebben we de dorstige Quattro weer van sap voorzien en moesten we zelf ook nog eten. Het werd de bij Therecia inmiddels geliefde Mac geworden. Hier krijgen we het meeste waar voor ons geld en eten we samen onder de 10 dollar. Dat wordt thuis weer afkicken denk ik. We hebben de plaatselijke (licht over de datum uitziende) supermarkt nog even bekeken. Hierna op naar het hotel voor de blog en het nagenieten. Morgen op naar Grand Canyon Village. Benieuwd wat we daar weer voor moois gaan aantreffen. Tenslotte wil ik al onze fans en volgers hartelijk bedanken voor het meegenieten, de reacties en het bekijken van onze foto's. Dit waarderen wij zeer!

Dag 17, Page (hot) area

Na een goede nachtrust en uitgebreid stevig ontbijt, was het tijd om op pad te gaan. Als eerste wilden we het scenic viewpoint naar de Horseshoe Bend (hoefijzer bocht in de Colorado rivier) gaan bekijken. Geen goed idee helaas, daar aangekomen was het al een drukte van jewelste en was de temperatuur opgelopen naar 35 graden (om 10 uur). We moesten een druk zandpad steil de helling op en daarna nog een kilometer lopen in de brandende zon. We zijn dus maar snel omgedraaid en weggegaan naar het volgende punt. We hebben toen de Glen Canyon brug (vlakbij de stuwdam) over gelopen en het aan de overkant gelegen informatiecentrum van de Stuwdam zelf bekeken en van het uitzicht aldaar genoten. Daar bleek tijdens een leuk gesprek met de man van het infopunt (die de 50km Nijmeegse vierdaagse ooit had gelopen) dat bij de Horseshoe Bend ca. 4,5 miljoen bezoekers komen omdat het gratis is en via social media wereldwijd bekend is geworden. In 2013 kwam daar bijna nog niemand vertelde hij. Daarna, mede op zijn advies, door naar het Wahweap overlook point, waar we genoten van een prachtig uitzicht over Lake Powell en omgeving. Vervolgens door naar het Lone Rock strand van Lake Powell, (naam afgeleid van de ene grote rots). Hier waren veel Americanen aan het dag-recreeéren, maar omdat het daar zo enorm groot is viel dit niet op. Hier hebben we een uurtje rondgelopen aan dit heerlijke strand en met bewondering gekeken hoe ze daar recreeéren (grote campers, caravans, boten, quads en noem maar op. Vervolgens  nog even naar recreatiepunt Wahweap. Dit viel ook tegen en was er inmiddels ook 39 graden. Toen maar besloten om te gaan relaxen bij het buitenzwembad van ons hotel. Dit was aangenaam en hebben er nog leuk gekletst met een ander Nederlands echtpaar en een Australiër. Hierna opgefrist en naar de Mac om te eten. Bij terugkomst nog even aan het blog en foto's plaatsen voor onze vele fans. Ook nu om 10 uur 's avonds is het hier nog 32 graden mmm. Morgen hier vertrekken richting ons volgende hotel in Kayenta en meteen onderweg een deel van Monument Valley te bekijken. Hier hopen we u morgen weer verslag van uit te brengen en wat plaatjes van te laten zien.

Dag 16, Bryce Canyon en door naar Page

Vanochtend bijtijds op en ditmaal helaas geen ontbijt bij het (grote) hotel complex. Duszelf maar wat geimproviseerd en heeft Treesje wat bij de supermarkt gehaald en ik terwijl de koffers in de auto gezet (waar we al behoorlijk bedreven in zijn geworden). Het werd dus melk en koffie en een yoghurtje. Hierna op stap. We besloten eerst naar het verste punt in het park te rijden, 18 mijl ver naar het Rainbow Point op een hoogte van bijna 2800 meter. Dit i.v.m. de verwachte stroom overige toeristen, bleek een wijs besluit. Hierna op de  terugweg een deel van de overige viewpoints bekeken. Trees krijgt maar niet genoeg van al die bergwegen rijden en ik van het foto's maken. We hebben denk ik al ruim voldoende materiaal om iets moois voor aan de wand uit te halen. Hierna nog even een plaspauze bij het hotel gemaakt (daar kwamen we toch weer langs). Daarna op weg naar Page. Een rit van zo'n tweeenhalf uur. We kwamen bijtijds aan vanwege het paseren van de tijzone Utah naar Arizonaen wonnen zo een uur. Hier even de boel verkend en onze voorraden aangevuld / avondeten samengesteld. Hierna dit op de hotelkamer opgegeten. Gelukkig is overal wel een magnetron en koelkastje aanwezig wat het makkelijk maakt (vele amerikanen schijnen dit namelijk ook zo te doen). Hierna onze plannen voor morgen bepaald hier in Page bij Lake Powell. Daarna nog aan dit blog begonnen en verhaal afgekregen nadat de mini laptop die ik mee heb zo'n acht keer was vastgelopen. Hopelijk redt ie het tot aan het eind en raak ikniet tegefrustreerd hiervan. Dan nu nog even de foto's van gisteren en vandaag erbij zetten. Zo dan moet u het hier weer mee doen voor nu.

Dag 15, Bryce Canyon & Boulder mountain

Vandaag vertrokken uit Springdale via een supergave route richting Bryce. Daar aangekomen konden we nog niet inchecken in het hotel en zijn we maar doorgereden op de sightseeing route naar de Boulder Mountain. Dat was nog een behoorlijke reis van 95 mijl heen en ook weer terug dus. We hadden stunning views onderweg en op het eindpunt een gigantisch overzicht waarbij we kilometers over het ruige en bijzondere gebied konden kijken. We waren daarom aan de late kant weer bij het hotel om in te checken en moesten toen ook nog een hapje eten. Daarna nog even hier rondgesnuffeld in de winkeltjes. Is hier gezellig en toeristisch. De blog schoot er daarom bijna bij in, dus nu nog maar even snel op m’n mobieltje gemaakt. U begrijpt dat wij daarom de foto’s morgen proberen te plaatsen. Heb er een paar honderd gemaakt dus wordt nog ff uitzoeken voor ons hihihi. Morgen hopen we Bryce verder te bekijken. Hotel zit bij de ingang dus we zijn er al. Tot zover voor nu, we zijn nu echt aan ons bedje toe want morgen gaan we ook nog verkassen naar Page.

Dag 14, Zion Canyon (Temple of Sinawava)

Vandaag gelukkig niet zo super vroeg op. Lekker geslapen en met de vouchers in de hand op naar het ontbijt in het andere gebouw iets verderop. Nou dat was een aangename verrassing, want we konden uit veel lekkere dingen kiezen op een kaart en werden bediend. Gekke amerikanen, we begonnen meteen met een complete uitgebreide warme maaltijd.Omdat we niet zo vroeg waren ging het er wel in en smaakte het prima. Morgenochtend weer daar ontbijten, dus ben benieuwd of het wat vroeger ook smaakt. Hierna nog even rondgesnuffeld in de winkels (smokehouse) wat er ook bij zat. Toen vertrokken richting de ingang van het park en de tourist information. De enige sightseeing keuze bij deze Zuid ingang is de Temple of Sinawava. Helaas worden de toeristen tegenwoordig per gratis shuttelbus door het park vervoerd naar alle mooie punten. Dit in verband met zo'n 3 miljoen bezoekers per jaar en om dus problemen met file vorming te voorkomen. Nou dat is dus net niet zo handig voor mij en daarom heb ik bij de toerist info een vergunnig weten te bemachtigen zodat we wel met de auto het park in mochten. Zo konden we alles op ons gemak doen. en hoefden we niet opgepropt in de bus (net als de bus naar Rotterdam) te zitten.  Onderweg dus veel kunnen stoppen om foto's te maken en zijn we bij het eindpunt Temple of Sinawava de Canyon (onderin) een stuk in gewandeld, zover als haalbaar was voor mij. Helaas was het er warm en super druk met toerisen. Dat was 19 jaar geleden wel anders herinner ik me. Maar goed wel lekker gelopen en Squirrels gefilmd en op de foto gezet. We zijn nog even bij de rivier zelf geweest en heeft ons Treesje nog even met de blote voetjes in het water gelopen. Aan het einde van de middag weer terug naar ons hotel en hebben we buiten op ons terrasje koffie gedronken. Hierna nog even naar de winkel van het plaatselijke benzinestation om ons avondeten bij elkaar te sprokkelen. Het werd de laatste hotdog van $ 1 voor mij (he wat vervelend hihihi) en een kaasbroodje voor het vrouwtje. Daarna nog heerlijk buiten gezeten en genoten van de zwoele avond. Nu dus weer even de blog bijwerken en daana het mandje weer in. Morgen gaan we via de Mount Carmel HW (East Rim) het park weer door en ook uit richting Bryce Canyon voor de volgende overnachting. Beloofd ook weer een mooi Scenic ritje te worden van maar 135 km.  Benieuwd wat we daar weer gaan aantreffen hihihi.

Dag 13, Death Valley en aankomst Springdale

Zoals u merkt zijn wij gelukkig niet gesmolten vandaag, maar wel behoorlijk gaar. Wat is dat heet zeg 45 graden, net of de föhn op standje maximaal tegen je aan blaast. Was weer een bijzondere en avontuurlijke dag vandaag. Zoals de bedoeling was zijn we door de Death Valley heen gereden en hebben weer veel mooie taferelen mogen aanschouwen. Wist niet dat een woestijn zo mooi, groot, verschillend en woest kon zijn. We stapten om 7 uur in de auto en kwamen vanavond om 19:00 uur aan in Springdale, 1 Mijl bij Zion vandaan. Eigenlijk kwamen we hier om 20:00 uur aan omdat het hier in Utah een uur later is. We hebben het niet eens op 1 tank gered, mede vanwege ons offroad avontuur waar we al snel mee begonnnen (we hebben niet voor niets een Quattro he) Na Panamint Springs gingen we richting Wildrose omdat daar mooie planten zouden staan. Dat klopte ook wel, de cactusachtige bloemen waren mooi en we zagen zelfs wilde ezels hier en daar. De asfaltweg ging over in gravel en voor we het wisten zaten we op een keienweg steil de berg op naar een uitkijkpunt waar je weinig zag hihihihi. Toen weer naar beneden, nou toen schokken we wel een beetje wat we overhoop gehaald hadden. Gelukkig beschikten we over Hillcontrol en zo kwamen we met m'n vrouwtje achter het stuur (ja echt!) toch weer veilig beneden. Die kan dus nubest mee doen aan de Dakar rally hihihi. Toen snel door want dit had veel tijd gekost. De temperatuur begon inmiddels op te lopen naar boven de 105 fahrenheid ofwel dik over de 40 graden. Volgende stop was Stovepipe Wells, nou hier werd je dus letterlijk gestoofd. Snel maar weer in de auto met airco en door naar de zandduinen. Ook hier was het niet lang uit te houden. Gauw door, de warmte uit naar Rhyolite het spookstadje. Dit stelde helaas niet veel voor. Toen op weg naar Springdale. Pfff wat een eind rijden was dit nog zeg. Treesje werd na 500 km toch wel wat moe, dus heb ik het stuur toen we Las Vegas gepasseerd waren overgenomen en de laatste 225 km gereden over de eindeloze Highways. Het plaatsje en hotel zien er erg goed uit. Inmiddels waren we lichtelijk uitgehongerd en hebben we hier bij Oscar's Cafe (waar het druk was en dus goed moest zijn) een hapje gegeten. De heerlijke Murderburger ging er dan ook vrij vlot in en we genoten nog even na van het leuke plekje, de lekkere warme wind en gezellige sfeer. Nu maar weer snel slapen want morgen gaan we Zion in om weer de nodige scenic points te bekijken. Ps: Nies / Ruben en Bert Reuijl super bedankt voor de extra fotoruimte, zo gaan we het wel redden nu met ruimte voor 400 extra foto's! We gaan ons best doen er nog heel veel foto's bij te plaatsen

Dag 12, Lone Pine Relaxday

Vanochtend bijtijds vertrokken (na een klein drama met een verstopte toiletpot hihihi) en Mammoth Lakes achter ons gelaten en een klein stukje (2 uur rijden maar) verder weer neergestreken in het tusenstop plaatsje Lone Pine (vernoemd naar de eenzame dennenboom die werd gevonden aan de monding van de Lone Pine Canyon). De temperatuur liep met het kwartier op tot 36 graden bij aankomst bij het hotel. Pff dat is toch wel warm. Dachten we dat we het gisteren al warm hadden, nou dan komt morgen de echte warmte. Het hotel is mooi en had een mooi zwembad, dus dat maar eens uitgebreid uitgeprobeerd met die warmte.  De stevige wind alleen al is hier net een föhn die aan staat hihihi. Dus lekker eens gelaxed om ons voor te bereiden op morgen. Treesje heeft ook nog lekker een wasje gedraaid, dus alle vuile was is weer schoon en kunnen we weer even vooruit. Ook de tourist info bezocht om de route voor mogen te bepalen. Vanavond ook maar eens makkelijk gedaan en een happy meal bij de plaatselijke M gegeten. Morgen een lange hete dag dus (we hebben geluk, het wordt 46 graden daar), die ons door diverse mooie viewpoints in de Death Valley zal leiden. Uiteindelijk hopen we ruim 600 km verder aan te komen in Springdale, onze volgende stop (vlakbij Zion national park). Wordt dus (mede op advies van de touris info) weer vroeg op om de ergste warmte voor te zijn. We hebben een volle tank en een gallon water bij ons zoals geadviseerd. Als we niet gesmolten zijn, leest u morgen hoe wij het er vanaf hebben gebracht.Ps: de beloofde foto's van gisteren van Yosemite zijn nu ook geplaatst.

Dag 11, Tioga pass en Yosemite National park

Vandaag dus heel vroeg opgestaan, snel ontbeten en toen om kwart over zeven op weg richting de bijzondere Tioga pass die bij Mono Lake begint. Deze pass om het gebergte over te steken, moesten we nemen om Yosemite te bereiken. Nou, wat een adembenemende en angst aanjagende route is dat zeg. Deze gaat echt over de top van het gebergte en je bereikt met de auto een hoogte van 3000 meter. Ofwel bijna twee uur flink klimmen en dalen met faschinerende uitzichten. Voorzichtinghid is ook gboden want niet overal is een vangrail en kun je dus letterlijk honderden meters lager in hett ravijn belanden. Voor je trommelvliezen en waterflesjes is het ook geen pretje want die klappen telkens dicht en open. We besloten eerst naar het verste en mooiste punt te rijden, Glacier Point.Hier heb je een overzicht over het gehele park en zicht op de gigantische Half Dome rots. Dit betekende weer naar een b top rijden (drie kwartier bochtige smalle weg tussen bomen door en weer zonder vangrails ). Dit was de moeite meer dan waard, wat een uitzicht en top of the world gevoel geeft dit zeg. Hier werd het al snel druk, dus wij vertroken weer dezelfde weg terug naar beneden richting het dal van het park. Onderweg de Bridalveil Fall waterval bekeken van onderaf. Daarna Tunnelview bewonderd (beeld over de smalle Yosemite vallei) Hierna afgedaald de valley in. De Cathedral Rocks en Capel gezien. De vallei doorgereden en Yosmite village snel bekeken. Hierna weer de vallei uit omhoog riching de Tioga Pass met als tussenstop Merced Grove om de Seikoya bomen nog te bewonderen. Dit bleek al te laat en ondoenlijk te zijn helaas (anderhalve mijl lopen met daling/stijging van 120 meter) Toen maar besloten, mede gezien de tijd, om maar weer richting Mammoth Lakes te gaan. Op de Tioga Pass no de nodige stops gemaakt en m'n Treesje wilde nog even in de sneeuw staan die daar boven nog ligt.Na dit afkoel moment weer verder op de 120 en Highway 395 op. Uiteindelijk kwamen we om 20:30 uur weer moe van alle indrukken en het rijden (alweer Trees die het prima deed op de passen) bij het hotel aan. Morgen dan weer een stop (nr.7) verder in ons programma, naar Lone Pine. De foto's plaats ik morgen omdat m'n lampje nu onderhand uit gaat en ik moet gaan kiezen uit heel veel mooie foto's en alle accu's ook leeg zijn.

Dag 10, Mammoth Lakes area

Vandaag eens de echte toerist uitgehangen. Heerlijk geslapen en snel ontbeten want we waren te laat bleek, (ontbijt tot 9 uur hier). Hierna op stap. Eerst naar het bezoekerscentrum gegaan voor informatie over de plekken die te doen zijn voor mij. Meteen de America Beautiful parken pas aangeschaft, want die hebben we morgen meteen nodig voor Yosemite park. Hierna meteen maar op stap gegaan naar Convict Lake. Een oase tussen de bergen en hebben hier lekker langs het meer gewandeld. Was wel warm, ca 34 graden. Daarna door naar de Hot Creek een warm stroompje, gevoed door warmwaterbronnen. Ook hier weer erg warm pff. Toen richting Mary Lake en omringende meertjes ten noorden van Mammoth Lakes. Allereerst kwamen we bij Twin Lakes aan waar het warm was en ook erg waaide, dit vonden we uiteraard niet erg. Toen door naar het hoger gelegen Mary Lake op zo'n 2700 meter hoogte. Ook hier weer een prachtig uitzicht naar beneden over Twin Lakes die achter elkaar liggen. Daarna op zoek naar een terrasje. Nou dat snappen die americanen niet echt helaas. Werd dus flesje water en banaan eten, zittend in de kofferbak. Hierna sanitaire stop in hotel en opfrissen. Toen in de plaatselijke supermarkt ons avondeten ingekocht en het beest weer van octane 91 sap voorzien. Vandaag werd het salalde met chickenstrips en yoghurt toetje. Nu aan het blog en foto's uitzoeken (dit lukt weer omdat ik nu eerst de foto's verklein) en dan naar bed omdat we morgen een lange dag voor de boeg hebben. De Tioga pas naar Yosemite (ruim twee uur rijden) en daar alle highlights bekijken en dan de pas weer terug naar ons hotel.

Dag 9 Mono Lake en Mammoth Lakes

Vandaag op ons gemak vertrokken richting Mammoth Lakes. De route was zoals we gisteren al vermoedden prachtig. Een prima weg slingerend door de heuvels en langzaamaan werden het bergen. Therecia heeft vandaag weer gereden en doet het prima. Onderweg een prachtige stop gehad met een waanzinnig overzicht vanaf grote hoogte op Mono Lake. Later ook nog het bezoekerscentrum hiervan bezocht. Wat was het hier warm zeg, ca. 35 graden. Wat een zeer apart zout meer, waar verschillende bergstroompjes op uit komen, maar geen enkele uitgang of overloop heeft. Merkwaardig genoeg loopt het water toch op mysterieuze wijze weg waardoor het meer nooit te vol raakt. Nu verblijven we een paar dagen in een wat mooier hotel. Morgen gaan we via de bijzondere Tioga pas hoog door de bergen richting Yosemite park.

Dag 8 Lake Tahoe en Emerald Bay

Vandaag een redelijk rustige dag. Eerst ons tegoed gedaan aan ontbijt met warme wafels (mmm). Hierna lopend naar het centrum gelopen en daar gewinkeld zodat Treesje niet teveel ontwent raakt aan winkels. Was er gezellig en druk en life muziek. Veel bijzondere kunstwinkels zijn hier vertegenwoordigd. Nog even en kleine koffie (0,25L) gedronken. Hierna teruggelopen naar Motel en de auto gepakt richting uitzichtpunten Lake Tahoe. Hierna naar het mooiste plekje toe, genaamd Emerald Bay met waanzinnig uitzicht. De weg erheen was stijl en aan weerzijden ravijnen en ook nog wegwerkzaamheden. Ook dit ging weer prima, de bijrijder reed ook goed mee hihihi. Toen op de terugweg nog langs Fallen Leaf Lake, waarvoor we een lang eind over een hobbelig bospad moesten rijden. Ook dit was weer bijzonder. Terug heeft m'n Treesje voor het eerst gereden in het beest.Helaas ontdekte ze dat dit wel heel erg makkelijk en lekker reed. Dit wordt dus vechten wie er in het vervolg achter het stuur mag. Hierna een supermarkt onveilig gemaakt voor ons avondeten. Ze hebben daar soort scootmobielen met winkelmandje. U raadt dus al hoe ik door de supermarkt ben gegaan. Heb nog nooit zo relaxed boodschappen gedaan. Nu weer snel naar bed want morgen moeten we 3,5 uur rijden naar Mammoth Lakes ( richting Yosemite). Tot zover. De foto's houdt u waarschijnlijk tegoed want de Wifi is very bad.

Dag 7 Van San Francisco naar Lake Tahoe

Na een lange goede nachtrust even stevig ontbeten en afscheid genomen van onze vriend Raymond van Tavelodge, weer op weg met de auto. Eerst even langs de twee molens in het Golden Gate park. Hierna over de Golden Gate brug en nog twee andere bruggen gereden en zo een rondje baai gedaan. Nou zelfs met een routeplanner valt het niet mee om in één keer goed te rijden in San Francisco. Maar goed we zijn de stad goed uitgekomen en op de goede weg naar South Lake Tahoe, een rit van zo'n 320 km ofwel ruim vier uur. Een mooie rit met alweer veranderende landschappen en uiteindelijk op HW 50 beland waar het mooiste stuk door de bergen gaat. We stegen tot wel 2200 meter hoogte en hadden prachtige vergezichten en diepten naast ons. Aan het eind kwam het meer ineens in zicht en daalden we weer af naar dit op 1900 meter hoogte gelegen enorme meer (22 x 12 Mile). Ofwel 71Mile kustlijn wat in 3,5 uur is rond te rijden. Vanavond nog even het toeristische plaatsje verkend en de omgevingskaart bestudeerd. Morgen maar even kijken wat we op ons gemak kunnen doen.Opties genoeg. Zwembad hier is helaas dicht, snik, snik. Wellicht nog leuk om te vermelden, de staatsgrens loopt midden door het dorp, dit is merkbaar aan de Casino's die meteen aan de Nevada kant staan(is in Californië verboden). => HELAAS VANDAAG GEEN FOTO'S VANWEGE DE SLECHTE WIFI. KRIJG ZE NIET GE-UPLOAD! LATER DOE IK EEN NIEUWE POGING.

Dag 6 Golden Gate en San Francisco

Vandaag dus San Francisco verkennen. Na een goede nachtrust en uitgebeid continental breakfast konden we van start. Ditmaal niet met de auto, maar op advies van de receptie met het openbaar vervoer. Snel engoedkoop en in ons geval zelfs gratis omdat we twee dagpassen kregen die nog een dag geldig waren. Alleen al met de bus op zich was al een belevenis. Steile wandrace met de bus hihihi. Wel de perfecte manier om veel te zien van de stad. Als snel belandden we in Chinatown waar we zijn uitgestapt en door deze zeer drukke en bijzondere winkelstraat (met bizarre etenswaren) zijn gelopen op weg naar beneden naar de Fishermans Wharf. Onderweg nog een prachtige kerk bekeken en stukje doopdienst meekregen. Hierna op naar de Golden Gate Bay cruise. Onder de Golden Gate brug door en om Alcatraz heen gevaren en heeeel veel foto's gemaakt. We hadden ook het weer mee, ofwel zon en niet de gebruikelijke mist. Hierna nog de zeeleeuwen even begroet op Pier 39 en daarna weer met de bus naar het hotel voor de thee met gratis cookies (we blijven hollanders he). Hierna weer de bus genomen richting de hippiewijk Haight Ashbury. Hier werden we high van de wietlucht, maar ondanks dat konden we het Golden Gate park erachter nog vinden en hebben we een glimp ervan opgevangen. Terug met de bus lukte ook, alhoewel we eerst de bus de verkeerde kant op namen hihihi. Hierna moe van het lopen en alle indrukken van vandaag weer in ons gezellige hotel met supervriendelijke mensen aangekomen. Nog even het blog bijwerken (sorry overigens als u veel meldingen krijgt, maar zowel de site als de mini laptop werken totaal niet mee) en foto's plaatsen. Dan snel slapen en morgen nog even naar het eind van het Golden Gate park (wat groter is als Central Park in NY) de twee molens bezoeken en daarna over de Golden Gate brug vier uur rijden naar Lake Tahoe. Dit belooft ook weer een mooie rit te worden......

Dag 5 van Monterey bay naar San Francisco

Vandaag alweer onze vijfde dag in Californië. Vanochtend nogmaals langs de kust van Monterey Bay heen en weer gereden om nogmaals die adembenemende uitzichten over de rotsen en  de zee te aanschouwen. We reden tot aan het betaalde gedeelte naar Pebble Beach. Hierna de Highway One op richting San Francisco. De landschappen veranderden telkens om ons heen en het laatste stuk weer over/door de bergrug. Dit was weer een soort kartcircuit met scherpe steile bochten en hoge stijgingspercentages. Vlakbij de stad kwamen we zoals inmiddels gebruikelijk weer in de file terecht. Ook deze stad slibt dus dicht helaas. Gelukkig vlot ons gastvrije hotel gevonden. Hierna nog even op zoek naar een supermarkt in de buurt aangezien de mini buurtsupers onbetaalbaar bleken. De weg naar de Safeway was niet zo safe vonden we. Weer een steile wandrace met straten van 45 graden omhoog en omlaag. Ik twijfelde even of we wel boven zouden komen en niet achterover zouden vallen met de auto. Treesje werd ook wel heel stil naast me en vond het maar niets. Gelukkig hebben we het gered en inkopen gedaan. Ook hier blijken veel dingen duur. Voor een bosje bloemen bv betaal je zomaar 22 dollar wat bij ons nog geen 10 euro kost. Genoeg beleefd dus weer vandaag. Morgen de Golden Gate Bay cruise en de omgeving verder bekijken.

Dag 4 Monterey bay

Vandaag een mooi niet al te lang stukje rijden, Allereerst door de super supermarkt, daarna getankt met het beest. Hierna door een prachtig oneindig heuvellandschap met wijnvelden hier en daar gecruised. Inmiddels is het ook wat rustiger op de wegen geworden. Jammer dat we niet via de Highway 1 langs de kust konden. Maar die gaan we morgen meteen op. Bijtijds aangekomen in het prachtige Monterey Bay. We hebben langs de kustlijn gereden van dit schiereiland en werkelijk sprookjesachtige en adembenemende uitzichten gezien. Verder nog wat rondgereden de heuvels op. Ook hier weer steile wandrace taferelen hihihi. Vandaag ook onze eerste hamburger op bij gebrek aan betaalbare eettentjes hihihi. Vanavond genoten van de ondergaande zon in de zee en even relaxen op de hotelkamer. Morgen gaan we nogmaals de onbetaalbare uitzichten bekijken om daarna richting de Golden Gate te vertrekken.

Dag drie Van Hollywood naar San Luis Obispo

Na een wat betere nachtrust eerst de Walk of Fame heen en weer gereden. Hierna op zoek naar de mooiste plek om het Hollywood Sign te fotograferen (volgens de hotel receptionist). Nou dat hebben geweten! Dat werd een serieuze uitdaging voor zowel mij als chauffeur en de super Rental. Ik verloor veel zweet en de auto slurpte benzine. Nog nooit zulke steile smalle en kronkelige weggetjes gereden zo hup 600 meter omhoog met een grote bak pfffff. De uitzichten onderweg en plek waar we kwamen was super en alle moeite meer dan waard. Hierna onze reis voortgezet via een waanzinnig mooie weg via Santa Barbera waar we even gerust hebben om door te reizen naar San Luis Obispo. Mooi hotel maar het weer liet ons hier wat in de steek. Te koud om te zwemmen of te bubbelen helaas. Morgen dan weer (te) snel door naar een andere prachtige plaats.

Dag twee in LA

Vandaag onze eerste hele dag in LA. Na gisteren 24 uur achtereen op te zijn geweest en een slechte nachtrust (vanwege alle stadse geluiden) zijn we vol frisse moed vroeg begonnen aan de dag. Ontbijt en daarna op naar de Christal Cathedral via Disneyland op een uurtje afstand. Even de achterstand inhalen dus.... Mis! Helaas weer overal file, heel de stad vast pff. Na anderhalf uur aangekomen en rondgekeken. Het was bewolkt en dus maar door naar de pier van Long beach, een half uurtje daar vandaan. Werd ook weer meer dan een uur reistijd en de pier viel ook nog eens tegen. Dan maar door naar Venice beach weer dichter bij het hotel. Ook hier weer lang over gedaan jammer genoeg. Dit was wel de moeite waard gelukkig. druk en gezellig en veel te kijken. Hierna een poging om door Rodeo drive te Beverly Hills te rijden. Weer file en heeeeeel lang over gedaan dus. Hierna maar eens even in de woonwijken kijken in de heuvels. Ook gelukt en meteen de Audi aan het werk gezet met een steile wandrace, Wat een stijgingspercentages daar, zeker 25 procent. Hierna een poging gedaan om naar het Hollywood sign te gaan,wat niet gelukt is vanwege, ach dat hoef ik niet uit te leggen, zie het filmfragment. Met een lam pootje dus uitendelijk weer bij het hotel aanbeland. Morgen verder en een laatste poging voor de Hollywood letters en walk of fame en dan door naar een nieuwe plaats en hotel. LA en heeel veeel auto's hebben we wel voldoende gezien nu.

De reis en aankomst in LA

Zo de reis is van start gegaan, 5:15 vertrokken (ja collega's het is mogelijk) en waren vlot op schiphol met de Turbo Bouter bus. Op Schiphol verliep het vlotjes en waren we zo ingechecked en rap aan boord. Een handicap heeft zo z'n voordelen soms omdat ik er met de begeleiding zo door was. De vlucht was iets vertraagd gestart maar verliep ook vlotjes en kwam op tijd aan. De eerste bonus onderweg al meteen te pakken, we vlogen over de Hoover Dam en die heb ik meteen vastgelegd natuurlijk. Ons Treesje heeft er ook helemaal zin en de spanning was ook bij haar al gauw verdwenen en zo begonnen we samen al snel te genieten. Ook in LA supersnel en easy door de douane met de assistentie die blijkbaar de marathon moest lopen achter de wheelchair en daardoor dus ook m’n vrouwtje er in tempo achteraan moest. Ja en dan naar de auto verhuur met alle koffers en tassen. Doe maar een autootje was een leuk begrip en onze Rental bleek al meteen te klein voor de koffers. Dus een grotere Rental moest het worden, en dan maar meteen goed toch? Een Audi Q7 Quattro 3.0 werd het (bedankt met een knipoog van Ernst van boven denk ik). Het verkeer en traffic jams in LA ook meteen ontdekt en uiteindelijk moe het hotel gevonden. Nu dus ff uitrusten en de Christal Cathedral bezoeken moet maar later helaas. Tot zover voor nu.

Het is bijna zover

Nog gezellig met elkaar gegeten, de koffer inpak stress achter de rug, kortom we zijn er klaar voor! Nu naar bed en morgenochtend heel vroeg op, 5:30 uur richting schiphol. Volgende blog wordt vanuit Los Angeles. Let the adventure begin!