theo-therecia-west-amerika.reismee.nl

Dag 24, Leaving on a jetplane

Onze laatste avond hebben we op de nog steeds zeer warme "Strip" doorgebracht. Ditmaal heb ik me maar eens op vier wieltjes in de rolstoel over de Las Vegas Boulevard heen laten duwen door het vrouwtje. Onze eerste stop was bij het "Outback Steakhouse" om samen een heerlijke 16 oz steak te verorberen. Want zeg nou zelf, je moet toch een keer zo'n reuze gegrilde biefstuk gegeten hebben voor je de USA weer verlaat. Hij was heerlijk en zo konden we er weer even tegen. We zijn door de meeste Hotels/Casino's gegaan en hebben de vijverfonteinen show en paar keer gezien, prachtig! Uiteindelijk kwamen we (eeeh ik van het kijken en Treesje van het mij duwen) om half een 's nachts weer bij ons hotel aan. Na een niet al te lange nacht brak toen helaas onze laatste dag aan. We moesten terugkeren naar ons kleine knusse kikkerlandje. De koffers waren al ge-ordend door het vrouwtje zodat het gewicht naar verhouding verdeeld was. Nou, dan maar uitchecken uit het grote Tropicana hotel waarbij het tien minuten lopen was naar de receptie. De rolstoel deed ondertussen dienst als bagage karretje hihihi. Hierna ons laatste ritje met onze van origine witte rental naar het inleverpunt. Hier konden we er maar moeilijk afstand van doen. Hierna met de shuttle bus (en de vele bagage) naar McCarran Airport. Ingechecked en de aangevraagde rolstoel service bracht ons vlot (na ca. 0,5 km rollen, stukje met de monorail en nog eens een km rollen en Treesje in looppas ernaast hihihi) bij de gate en voor we het wisten zaten we in het vliegtuig op de ons toegewezen ruime Economy plus leren stoelen richting Salt Lake City. Als laatste bonus hierbij vlogen we tijdens het opstijgen over ons grote hotel en de Strip. Hierna landden we binnen het uur al in Salt Lake en ook hier was de rolstoel service weer razendsnel, en zaten we zo in de KLM Dreamliner richting Amsterdam. Hier werden we net als in Hello Goodbye op tv, opgewacht door onze Marléne, kleindochter Tessa en ouders Karreman met een leuk en groot door Eline gemaakt spandoek. Wat een ontvangst, geweldig! Hierna op weg naar huis (dachten we). We troffen het, na drie uur in de file gestaan te hebben kwamen we enigzins bezweet en verkreukeld aan op de Vinkenpolderweg, waar ons alweer een verrassing wachtte. Eline en Ruben en Pa van Nugteren met Nel waren er ook om ons te verwelkomen. Hierna hebben we het afgesloten met gezellig met elkaar Chinees te eten (mmmmm, daar hadden we best wel trek in na zo'n reis). Tenslotte kijken we terug op een groots avontuur en geweldige vakantie en maakten we de balans op van 5200 gereden Kilometers en 5140 foto'sen 24 blogverhalen en 500 geplaatste foto's hierop.

Allen die dit lezen, hierbij nogmaals bedankt voor het meelezen, meekijken en meegenieten op deze blog. We vonden het fijn en leuk om u hierin mee te mogen laten delen. In het geval dat u een beetje jaloers was geworden, kan ik u alleen maar aanraden om dit avontuur ook een keer zelf te gaan beleven en/of een keer gezellig bij ons langs te komen voor de overige verhalen, foto's en filmpjes.

Wij wensen u allen een goede zomervakantie toe en wellicht tot ziens.

Warme groeten,

Theo & Therecia Karreman.

=> Met dank aan Arie & Nies Karreman en De Jong Intra - maatwerk verre reizen, die deze reis voor ons mogelijk hebben gemaakt <=

Dag 23, Viva Las Vegas

Vanochtend eerst een karig ontbijtje op de kamer (glas sinaasappelsap en chocolade koekje plus wat snoepjes waarvan we dachten dat het fruitrepen waren hihihi). Hierna met onze Rental vertrokken richting de Stratosphere toren aan het eind van de Strip. Hier zijn we 300 meter omhoog gegaan met de lift (snelheid drie verdiepingen per seconde) gegaan om de stad van bovenaf te bekijken. Dit was prachtig om te zien. Lekker ook even een flinke bak cappuchino hier gedronken. Daarna zijn we naar het aquarium bedrijf gegaan van het Discovery programma "Tanked" wat hier in de buurt zit. Dit was een erg leuk bezoek. We hadden zelfs het geluk om Bradd te ontmoeten en met hem op de foto te gaan. Hierna zijn we terug gegaan naar ons hotel om even bij te komen van de warmte. Ik weer even snel aan het blog vergezeld van een koude Coke uit de automaat en Treesje geniet even van het enorme zwembad complex hier beneden. Eind van de middag gaan we "De Strip" ofwel de Las Vegas Boulevard weer op om ons te mengen in de mensenmassa, ons te vergapen aan alle dingen om ons heen, er wat te eten en nog aquarium te bekijken van Tanked die hier op diverse plaatsen aan de Strip aanwezig moeten zijn. Verder proberen we nog een aantal shows van de hotels hier aan de boulervard mee te pakken. De rolstoel mag dus straks zijn diensten weer gaan bewijzen omdat alles zo idioot ver lopen is hier. Vandaar dus ditmaal ook een ietwat vroege blog met alvast wat leuke foto's. Morgen wellicht nog een korte blog vanaf Las Vegas Airporten anders weer vanaf het thuisfront. Nu gaan we nog even genieten en zeggen we tot Blogs en/of tot ziens in The Netherlands.

Dag 22, We made it to Vegas

Zoals gepland waren we na een prima ontbijt in ons Best Western Motel al redelijk op tijd op weg vanuit een warm Kingman (en dan bedoel ik al 32 graden om half tien 's ochtends). We hadden al meegekregen dat het komende dagen erg warm zou gaan worden. Helaas klopte dat maar al te zeer zoals ik verderop zal vertellen. Onze eerste stop zou de Grand Canyon Skywalk worden. We hadden op zich al een prachtige route er naartoe door het binnenland via een soort provinciale weg. Daar aangekomen moesten we op een enorm parkeerterrein parkeren en vlogen er daar continue helicopters over. Uiteraard waren we niet de enige. Half China bleek ook weer aanwezig te zijn (wellicht op doortocht vanuit de molens van Kinderdijk hihihi). Toen we in de rij voor een kaartje stonden, bleek dat je op de Skywalk geen spullen en dus ook geen fotocamera mee mocht nemen. Ofwel geen foto's en even 156 dollar aftikken voor twee kaartjes en dan ook nog met een veewagen eeehh shuttelbus erheen vervoerd moest worden. Hierdoor hadden we meteen ons buik er van vol, zo duur en enorm commercieel. Wat een circus zeg! Na deze des-illusie besloten we maar door te gaan richting de Hooverdam. Eerst moesten we nog op zoek naar een tankstation want we hadden niet goed genoeg opgelet dat de tank al aardig leeg begon te raken en op het hele stuk naar en van de Skywalk er nergens een benzinestation (met de juiste benzine) te vinden was. Gelukkig wisten we er net op tijd een te vinden pfff. Hierna kwamen we vlot via de brug over de kloof bij de Hooverdam aan en hadden we een gratis plekje in de parkeergarage (dankzij de kaart met het rolstoel symbool, alweer voordeel) en hadden we ook vlot kaartjes voor de rondleiding te pakken. Hier wel normale prijzen gelukkig. De tour begon ook meteen, dus dat liep prima. Even lekker binnen in de airco want buiten was de temperatuur opgelopen tot 46 graden. De rondtour was reuze interessant en we begonnen met een afdaling van 160 meter met een 60 persoons lift in het binnnste van de dam. Onze chinese gids Emo leidde ons rond. We bezochten ook de reusachtige zaal met turbines. Indrukwekkend allemaal hoor. Hierna nog veel foto's gemaakt en buiten een poosje over de dam gelopen. Maar met 46 graden valt dat niet mee. Zelfs de Americanen zelf hadden het warm. We waren ook nog van plan om over de nieuwe brug te lopen, maar zagen dat niet meer zitten met die warmte, want dat werd ook nog een hele klim in de felle zon. Toen maar snel op weg naar Las Vegas gegaan. Daar kwamen we rond zes uur aan. Ons enorme Tropicana hotel hadden we snel gevonden gelukkig. Dit gold niet voor onze kamer hihihi. Daar moesten we ongeveer tien minuten voor lopen door het hotel vanaf de receptie. Na de koffers meegesjouwd te hebben besloten we maar er op uit te gaan, de Strip op voor eten en meteen ook rondkijken. Nou dat viel niet mee, ook hier was het nog ruim 46 graden. Uiteidelijk hebben we een flinke pizza punt gescoord en konden we er weer even tegen. We kwamen om kwart voor elf uiteindelijk versleten op onze hotelkamer aan, waar gelukkig de airco lekker waaide en we hier wat bijkwamen van het lopen en de warmte. Het is nog steeds rond de 38 graden buiten op dit moment. Morgenochtend staat een bezoek aan/op de Stratosphere toren op ons programma en uiteraard de Strip en Fremont street. Morgen wellicht een korte en late blog omdat we tot laat in de avond op de strip willen blijven om alle shows bij de enorme Casino hotels willen bekijken.Het is dan tenslotte onze laatste echte dag van onze reis, snik, snik. Oh ja, wat foto's probeer ik ook nog even te posten voor jullie. Tot zover vanuit een hot en bling bling Vegas.

Dag 21, via Route 66 naar Kingman

Vanochtend vroeg vertrokken uit Grand Canyon Village en op weg naar Kingman waar we één nacht verblijven. De weg er naartoe (HW 40) ligt naast de legendarische Route 66 en loopt uiteindelijk ook door Kingman heen. Niet vreemd dus dat we voor een deel van de Route 66 kozen. Toen we deze morgen vertrokken was het een aangename 26 graden. Hoe verder we reden hoe hoger de temperatuur weer werd. Op diverse punten van de route zijn we gestopt voor wat foto momenten. Prachtig zoals op diverse punten de tijd leek stilgestaan te hebben. Veel oude items zijn goed bewaard gebleven door het warme klimaat. Tussen de middag was het kwik opgelopen tot 36,5 graden. Lekker maar ook voel je hoe intens de zon op je huid brandt. Nadat we redelijk bijtijds bij ons hotel waren aangekomen konden we meteen inchecken en kregen we nog wat tips mee om te gaan bekijken. Zo gingen we naar de Tourist info, wat meteen ook museum en winkeltje was en gevestigd is in het Powerhouse (een voormalige oude elektriciteitscentrale). Hier het museum bekeken,wat helaas niet zoveel voorstelde. Toen nog een leuk gesprek gehad met de balie medewerker van het infopunt die ons diverse tips en plattegronden en kaarten aanreikte. Heel handig voor komende dagen. We merken dat als je zegt dat je uit Holland komt ze meteen heel behulpzaam zijn en veel willen vertellen. Hierna zijn we naar het motel teruggekeerd om het aanlokkelijkezwembad uit te proberen. We kunnen u vertellen dat dit zeer goed beviel met zulke temperaturen hihihi. Na dit geniet-momentje lekker opgefrist op eten uit. U raadt waarschjnlijk al waar we uiteindelijk weer beland zijn ... Mmm I love it. Daarna nog even wat rondgereden en gekeken en retour naar het Motel. In het donker rijden is hier namelijk geen pretje, want donker is ook echt donker op de slecht of niet verlichtte wegen. Morgen staat de rit naar Las Vegas op het programma met als tussenstops de "Grand Canyon Skywalk" (ligt bijna op onze route namelijk) en bij voldoende tijd ook nog de "Hoover Dam en brug". Een druk programma dus waarbij we weer een uurtje of vier in de auto mogen zitten. Vandaag gelukkig weer Wifi waardoor de blog normaal gemaakt kon worden. Nu nog de foto's van nu en afgelopen dagen proberen te plaatsen zodat u ook weer wat te kijken heeft. Dit was dan weer de blog voor vandaag.

Dag 20, Grand Canyon deel 2

Gisteravond gezellig met een ander Nederlands gepensioneerd echtpaar gegeten en gekletst. Die hadden we al twee keer eerder ontmoet op andere plaatsen. Hierna de blog van gisteren gelukkig via de mobiel weten te plaatsen met de trage verbinding in de lobby. Daarna toch goed geslapen ondanks de warmte. Onze tweede en laatste dag brak al snel hier in onze knusse Yavapai Lodge bij Grand Canyon Village aan. We kijken terug op een warme dag met al weer temperaturen tot 35 graden. Dat is best vermoeiend want er is bijna nergens schaduw bij de Scenic points en je voelt de zon op je huid branden. De auto is na vijf minuten in de zon al een oven geworden, dus airco helpt ook niet veel. Maar ondanks dat genieten we van het weer en alle indrukken van het ongrijpbare landschap. Vanochtend hadden we overigens een vrouwtjes Elk te gast hier voor de deur, echt leuk. Daarna op ons gemak naar het Visitor center gegaan. Daar hebben we een half uurtje prachtige film gezien over de Canyon. Hierna is het me weer gelukt om een vergunning te krijgen om met de auto (i.p.v. overvolle shuttlebussen) naar Hermits Rest te kunnen rijden. Toch een beetje voordeel uit m’n beperkingen weten te halen hihihi. Onderweg bij de nodige scenic points gestopt om rond te kijken, alles vast te leggen en te zweten.Inmiddels hebben we al meer dan 4000 foto’s gemaakt. Halverwege de middag waren we aardig gaar en keerden we terug naar onze oase. Hier hebben we in de schaduw koffie gedronken en kon Trees lekker lezen in haar boek. Straks nog op eten uit in het restaurant want de supermarkt biedt hier weinig. Daarna proberen we nog bij een Scenic Point wat foto’s maken bij ondergaande zon.Morgen komt de blog vanuit Kingman en kunnen we hopelijk wat foto’s van afgelopen dagen plaatsen zodat u ook visueel weer mee kunt genieten met ons.

Dag 19, Grand Canyon deel 1

Vandaag lieten we Kayenta achter ons (na een karig ontbijt in het te drukke ontbijtkamertje) en gingen we richting Grand Canyon village. We pakten ons uurtje weer terug en konden het zodoende rustig aan doen. Onderweg weer de nodige Scenic points afgewerkt. Opnieuw onbegrijpelijke en onwerkelijke vergezichten over het allereerste begin en de Grand Grand Canyon zelf. De reis viel best mee, afgezien van de hoge temperaturen (tot 36 graden) waarvan je toch wel wat futloos wordt. Ingecheckt in de Yavapal Lodge. Ditmaal hebben we een hotelkamer midden tussen de naaldbomen en jeneverbes struiken. Is weer eens wat anders. De squirrels tippelen ook om ons heen.Enige nadeel is dat we geen airco en geen WiFi hebben. De blog maken is dus even behelpen nu via m’n mobiel en bij het restaurant waar wel WiFi is, het even plaatsen. Helaas wordt foto’s plaatsen even lastig, uiteraard houdt u deze tegoed zodra we weer verkast zijn en over internet beschikken. Straks nog even naar de supermarkt en wat eten en plannen voor morgen bespreken. Daarna zal het wel plakkerig slapen worden hihihi.

Dag 18, Kayenta en Monument Valley

Vandaag vertrokken uit Page, na alweer een goed en stevig ontbijt. Dit hadden we, zo bleek later, hard genoeg nodig. Op naar Kayenta een klein plaatsje, 28 mijl bij Monument Valley vandaan. We gingen de tijdzone weer over en verloren een uurtje. Nog steeds vroeg genoeg om Monument Valley te gaan bekijken en de uitdaging van de 17 mile unpaved dirt road aan te gaan om zo alle viewpoints te zien. Nou daar gingen we weer. Treesje keek al weer blij, want die mocht weer een stukje Dakar rally rijden hihihihi (en arme Q7). Het ging top en zodoende kon ik weer naar hartelust fotograferen en filmen. Ook dit is prima gelukt met zo'n driehonderd foto's. Ditmaal konden we onze America the beautiful pas niet gebruiken omdat het hier een Navajo Tribal park betreft. Dit is dus eigendom van de indianen die dit in 1959 hebben gesticht. Hun belangrijkste inkomstenbron is Hollywood die hier veel films en reclames en videoclips hebben opgenomen. We zaten dus echt in cowboy land en het leek wel of we in de hier opgenomen film "Once Upon a Time in the West" waren beland. Een onverklaarbaar landschap met hier en daar een enorme hoog rotsblok. Op diverse plaatsen zaten er echte indianen langs de weg om hun zelfgemaakte (en vaak prachtige) sieraden aan de vrouw te brengen. Ook deze indianen blijken inmiddels een goede commercieële instelling te hebben hihihi. Gelukkig zijn we opnieuw niet gesmolten en wennen we aan de extreme temperaturen hier. We zagen de 45 graden weer een keer verschijnen op het display. Gelukkig waait het altijd wel iets, dus is het net te doen. We kwamen na vier uurtjes verkreukeld, door elkaar geschud, stoffig en bezweet terug bij het hotel om in te checken en even een pauze te houden, want het was best weer vermoeiend. Hierna hebben we de dorstige Quattro weer van sap voorzien en moesten we zelf ook nog eten. Het werd de bij Therecia inmiddels geliefde Mac geworden. Hier krijgen we het meeste waar voor ons geld en eten we samen onder de 10 dollar. Dat wordt thuis weer afkicken denk ik. We hebben de plaatselijke (licht over de datum uitziende) supermarkt nog even bekeken. Hierna op naar het hotel voor de blog en het nagenieten. Morgen op naar Grand Canyon Village. Benieuwd wat we daar weer voor moois gaan aantreffen. Tenslotte wil ik al onze fans en volgers hartelijk bedanken voor het meegenieten, de reacties en het bekijken van onze foto's. Dit waarderen wij zeer!

Dag 17, Page (hot) area

Na een goede nachtrust en uitgebreid stevig ontbijt, was het tijd om op pad te gaan. Als eerste wilden we het scenic viewpoint naar de Horseshoe Bend (hoefijzer bocht in de Colorado rivier) gaan bekijken. Geen goed idee helaas, daar aangekomen was het al een drukte van jewelste en was de temperatuur opgelopen naar 35 graden (om 10 uur). We moesten een druk zandpad steil de helling op en daarna nog een kilometer lopen in de brandende zon. We zijn dus maar snel omgedraaid en weggegaan naar het volgende punt. We hebben toen de Glen Canyon brug (vlakbij de stuwdam) over gelopen en het aan de overkant gelegen informatiecentrum van de Stuwdam zelf bekeken en van het uitzicht aldaar genoten. Daar bleek tijdens een leuk gesprek met de man van het infopunt (die de 50km Nijmeegse vierdaagse ooit had gelopen) dat bij de Horseshoe Bend ca. 4,5 miljoen bezoekers komen omdat het gratis is en via social media wereldwijd bekend is geworden. In 2013 kwam daar bijna nog niemand vertelde hij. Daarna, mede op zijn advies, door naar het Wahweap overlook point, waar we genoten van een prachtig uitzicht over Lake Powell en omgeving. Vervolgens door naar het Lone Rock strand van Lake Powell, (naam afgeleid van de ene grote rots). Hier waren veel Americanen aan het dagrecreeéren, maar omdat het daar zo enorm groot is viel dit niet op. Hier hebben we een uurtje rondgelopen aan dit heerlijke strand en met bewondering gekeken hoe ze daar recreeéren (grote campers, caravans, boten, quads en noem maar op. Vervolgens nog even naar recreatiepunt Wahweap. Dit viel ook tegen en was er inmiddels ook 39 graden. Toen maar besloten om te gaan relaxen bij het buitenzwembad van ons hotel. Dit was aangenaam en hebben er nog leuk gekletst met een ander Nederlands echtpaar en een Australiër. Hierna opgefrist en naar de Mac om te eten. Bij terugkomst nog even aan het blog en foto's plaatsen voor onze vele fans. Ook nu om 10 uur 's avonds is het hier nog 32 graden mmm. Morgen hier vertrekken richting ons volgende hotel in Kayenta en meteen onderweg een deel van Monument Valley te bekijken. Hier hopen we u morgen weer verslag van uit te brengen en wat plaatjes van te laten zien.