Dag 24, Leaving on a jetplane

Onze laatste avond hebben we op de nog steeds zeer warme "Strip" doorgebracht. Ditmaal heb ik me maar eens op vier wieltjes in de rolstoel over de Las Vegas Boulevard heen laten duwen door het vrouwtje. Onze eerste stop was bij het "Outback Steakhouse" om samen een heerlijke 16 oz steak te verorberen. Want zeg nou zelf, je moet toch een keer zo'n reuze gegrilde biefstuk gegeten hebben voor je de USA weer verlaat. Hij was heerlijk en zo konden we er weer even tegen. We zijn door de meeste Hotels/Casino's gegaan en hebben de vijverfonteinen show en paar keer gezien, prachtig! Uiteindelijk kwamen we (eeeh ik van het kijken en Treesje van het mij duwen) om half een 's nachts weer bij ons hotel aan. Na een niet al te lange nacht brak toen helaas onze laatste dag aan. We moesten terugkeren naar ons kleine knusse kikkerlandje. De koffers waren al ge-ordend door het vrouwtje zodat het gewicht naar verhouding verdeeld was. Nou, dan maar uitchecken uit het grote Tropicana hotel waarbij het tien minuten lopen was naar de receptie. De rolstoel deed ondertussen dienst als bagage karretje hihihi. Hierna ons laatste ritje met onze van origine witte rental naar het inleverpunt. Hier konden we er maar moeilijk afstand van doen. Hierna met de shuttle bus (en de vele bagage) naar McCarran Airport. Ingechecked en de aangevraagde rolstoel service bracht ons vlot (na ca. 0,5 km rollen, stukje met de monorail en nog eens een km rollen en Treesje in looppas ernaast hihihi) bij de gate en voor we het wisten zaten we in het vliegtuig op de ons toegewezen ruime Economy plus leren stoelen richting Salt Lake City. Als laatste bonus hierbij vlogen we tijdens het opstijgen over ons grote hotel en de Strip. Hierna landden we binnen het uur al in Salt Lake en ook hier was de rolstoel service weer razendsnel, en zaten we zo in de KLM Dreamliner richting Amsterdam. Hier werden we net als in Hello Goodbye op tv, opgewacht door onze Marléne, kleindochter Tessa en ouders Karreman met een leuk en groot door Eline gemaakt spandoek. Wat een ontvangst, geweldig! Hierna op weg naar huis (dachten we). We troffen het, na drie uur in de file gestaan te hebben kwamen we enigzins bezweet en verkreukeld aan op de Vinkenpolderweg, waar ons alweer een verrassing wachtte. Eline en Ruben en Pa van Nugteren met Nel waren er ook om ons te verwelkomen. Hierna hebben we het afgesloten met gezellig met elkaar Chinees te eten (mmmmm, daar hadden we best wel trek in na zo'n reis). Tenslotte kijken we terug op een groots avontuur en geweldige vakantie en maakten we de balans op van 5200 gereden Kilometers en 5140 foto's en 24 blogverhalen en 500 geplaatste foto's hierop. Allen die dit lezen, hierbij nogmaals bedankt voor het meelezen, meekijken en meegenieten op deze blog. We vonden het fijn en leuk om u hierin mee te mogen laten delen. In het geval dat u een beetje jaloers was geworden, kan ik u alleen maar aanraden om dit avontuur ook een keer zelf te gaan beleven en/of een keer gezellig bij ons langs te komen voor de overige verhalen, foto's en filmpjes. Wij wensen u allen een goede zomervakantie toe en wellicht tot ziens. Warme groeten, Theo & Therecia Karreman => Met dank aan Arie & Nies Karreman en De Jong Intra - maatwerk verre reizen, die deze reis voor ons mogelijk hebben gemaakt